IBL
Mononukleoza zakaźna jest ostrą chorobą limfoproliferacyjną występującą często u dzieci i młodych dorosłych. Jest ona wywoływana przez wirus Epsteina-Barr.
EBV jest jednym z wirusów opryszczki 4 (gamma). Charakterystycznymi cechami klinicznymi są:
- gorączka, ból gardła i limfadenopatia,
- towarzysząca limfocytoza bezwzględna,
- rozwój przejściowej odporności heterofilów i przetrwałej odpowiedzi przeciwciał przeciwko EBV,
- nieprawidłowa czynność wątroby.
U 4 % zakażonych młodych dorosłych obserwuje się objawy żółtaczki, a u 50 % splenomegalię. Ponadto EBV jest powiązany z chłoniakiem Burkitta, rakiem nosogardła i chorobą Hodgkina.
Zespół podobny do mononukleozy zakaźnej może być wywołany przez wirus cytomegalii, toksoplazmozę i inne infekcje wirusowe. Dlatego też diagnostyka różnicowa ma ogromne znaczenie. Testy serologiczne, takie jak ELISA, są bardzo przydatne do wykrywania przeciwciał IgG i IgM przeciwko EBV, zwłaszcza gdy przeciwciała heterofilne są nieobecne. W odniesieniu do świeżych zakażeń, przeciwciała IgM przeciwko VCA i EA są oznaczane metodą immunofluorescencji lub ELISA. Później pojawiają się przeciwciała VCA IgG, a następnie EBNA-1 IgG. Jednoczesna aktywacja VCA IgM i EBNA-1 IgG wskazuje na reaktywację utajonego zakażenia EBV. Przeciwciała VCA IgG pojawiają się we wczesnym okresie choroby, osiągają najwyższe miano w ciągu 2 do 4 tygodni i utrzymują się przez wiele lat, prawdopodobnie przez całe życie. Przeciwciała VCA IgM pojawiają się na początku choroby, ale zmniejszają się lub nawet zanikają w ciągu kilku miesięcy.